ក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកនាពេលបច្ចប្បន្ននេះ យើងត្រូវប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើនដែលបណ្តាលអោយមានជំងឺថប់បារម្មណ៍ (ស្រ្តេស ) និងរងសម្ពាធជាច្រើនដែលពេលខ្លះពិតជាធ្វើអោយមានអារម្មណ៏ពិបាក។
យើងប្រហែលជាមិនទម្លាប់នឹងអារម្មណ៏ទាំងអស់នោះ ដែលមានឥទ្ធិពលលើការងារប្រចាំថ្ងៃហើយបណ្តាលអោយយើងមិនអាចដោះស្រាយកិច្ចការនានាបានល្អដូចធម្មតានោះទេ។ ក្រៅពីបញ្ហាជំងឺឆ្លងរាតត្បាតនេះ យើងពិតជាមិនចង់អោយមានបញ្ហាផ្នែកសុខុមាលភាព ផ្លូវចិត្ត និងបញ្ហា អារម្មណ៏ទៀតនោះឡើយ។
ធ្វើម៉េចកុំស្មុគខួរដោយសារកូវីដ
១. មានចិត្តមេត្តាចំពោះខ្លួនឯង
កុំរិះគន់ខ្លួនឯងនៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៏ពិបាកទាំងអស់នោះ ព្រោះវាជារឿងធម្មតាដែលយើងមានអារម្មណ៏មិនសប្បាយចិត្ត កើតទុក្ខ ខឹង ភ័យខ្លាច ច្រណែន និងរវើរវាយ។ល។
តាមពិត វាមានហេតុផលនៅពីក្រោយអារម្មណ៏ទាំងអស់នោះ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៏របស់យើងបានទាំងស្រុងនោះទេ យើងនៅតែមានអារម្មណ៏បែបណាមួយពីព្រោះយើងជាមនុស្ស។ បើយើងបដិសេធមិនទទួលអារម្មណ៏ទាំងអស់នោះ វាហាក់ដូចជាយើងបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ថាខ្លួនឯងជាមនុស្សអ៊ីចឹងដែរ។ ការវាយតម្លៃខ្លួនឯងនៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៏អ្វីមួយកាន់តែធ្វើអោយស្ថានភាពអាក្រក់សម្រាប់យើង។
២. កំណត់អារម្មណ៏ខ្លួនឯង
ជាជាងគ្រាន់តែ និយាយថាអ្នកមានអារម្មណ៏ សប្បាយចិត្ត សោកសៅ ភ័យខ្លាច ឫខឹង យើងអាចបង្ហាញអោយកាន់តែច្បាស់ជាងនេះបាន។ ឧទាហរណ៏ ៖ អារម្មណ៏ខឹងរបស់អ្នកអាចជា ការខកចិត្ត ឫការមិនទទួលបានការគោរព។
អ្នកអាចស្វែងរក អត្ថបទដែលមានអត្ថប្រយោជន៏ជាច្រើននៅលើអ៊ីនធើណែត អំពីកម្រងអារម្មណ៏របស់មនុស្ស “emotion wheel”។ ដំបូង វាប្រហែលជាពិបាកបន្តិចក្នុងការស្វែងយល់អារម្មណ៏ខ្លួនឯង ប៉ុន្តែការអនុវត្តនឹងជួយអោយកាន់តែងាយស្រួល។
៣. សង្កេតអារម្មណ៏ខ្លួនឯង
គួរតែមានការស្វះស្វែងចង់យល់ពីអារម្មណ៏ខ្លួនឯង ហើយសួរខ្លួនឯងថា តើអ្នកមានអារម្មណ៏នោះនៅក្នុងខ្លួនត្រង់កន្លែងណា? ដើម្បីអោយកាន់តែងាយស្រួល អ្នកអាចព្យាយាមស្រមៃ ដោយសួរខ្លួនឯងថា តើវាមានរូបរាងបែបណា មានពណ៍អ្វី មានសីតុណ្ហភាពអ្វី ហើយព្យាយាមប្រាប់អ្វីមកដល់អ្នក?
ការសង្កេតអារម្មណ៏ខ្លួនឯងបែបនេះ អាចជួយអោយអ្នកបែងចែកអារម្មណ៏ទាំងអស់នោះ ពីអត្តសញ្ញាណរបស់អ្នក ហើយនឹងធ្វើអោយអ្នកមិនសូវមានអារម្មណ៏តានតឹងខ្លាំង។
៤. នៅជាមួយអារម្មណ៏នេះ
បន្ទាប់ពីអ្នកអោយឈ្មោះ និងសង្កេតអារម្មណ៏ទាំងអស់នោះហើយ អ្នកអាចស្ថិតនៅជាមួយអារម្មណ៏នោះ។ ទទួលយកអារម្មណ៏ទាំងនោះដោយមិនរិះគន់ខ្លួនឯង។ យើងអាចដឹងពីបទពិសោធន៏ផ្ទាល់ខ្លួនហើយថាយើងមិនអាចកប់អារម្មណ៏ខ្លួនឯងបាននោះទេ។ បើសិនជាយើងមិនព្រមទទួលអារម្មណ៏ទាំងនោះ វានឹងមកគ្រប់គ្រងយើងវិញមិនខាន។
នៅពេលដែលអ្នកអោយខ្លួនឯងទទួលអារម្មណ៏ទាំងអស់នោះហើយ ជំហានបន្ទាប់គឺសួរខ្លួនឯងថា តើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីនៅពេលនេះ? តើអ្នកចង់អោយវាក្លាយជាបែបណា? ហើយប្រញ៉ាប់ទៅធ្វើរឿងនោះទៅ។
៥. ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៏ភ័យ ឫព្រួយបារម្ភ ត្រូវតែទាញខ្លួនឯងអោយមកបច្ចុប្បន្នកាលវិញ
អារម្មណ៏ភ័យព្រួយបារម្ភរបស់យើងភាគច្រើន គឺមកពីការព្រួយបារម្ភអំពីអនាគតកាល ឫអតីតកាល ហើយពិតណាស់ភាគច្រើនអារម្មណ៏ទាំងនេះ គឺមិនសូវជាមានអត្ថប្រយោជន៏នោះទេ។
វិធីមួយគឺ ផ្តោតអារម្មណ៏ទៅលើខ្យល់ដង្ហើមចេញចូល ហើយសង្កេតមើលការដកដង្ហើមរបស់ខ្លួនអ្នក។ នេះជាវិធីសាមញ្ញមួយ។ ផ្តោតអារម្មណ៏ទៅលើដងខ្លួនទាំងមូលដោយចាប់ផ្តើមពីក្បាលដល់ចុងជើង ដោយសង្កេតមើលថាតើផ្នែកនីមួយៗនៃរាងកាយកំពុងមានអារម្មណ៏បែបណា។ គ្រាន់តែសង្កេតគឺបានហើយ មិនចាំបាច់គិតអ្វីទៀតនោះទេ។
៦. ប្រសិនបើមានភាពលំបាកក្នុងការអនុវត្តដោយខ្លួនឯង អ្នកអាចស្វែងរកអ្នកជំនាញដើម្បីជួយអ្នកបាន
កំឡុងពេលនេះ មានមនុស្សជាច្រើនដែលផ្តល់ជាជំនួយនិងការគាំទ្រដោយឥតគិតថ្លៃ ឫក្នុងតម្លៃទាប ដើម្បីជួយដល់អ្នកដែលត្រូវការក្នុងគ្រាលំបាកនេះ។
ព្យាយាមកាត់បន្ថយកត្តាប៉ះពាល់
ជំហានទីមួយគឺយើងបានស្វែងយល់ពីដំណោះស្រាយអារម្មណ៏តានតឹងដែលយើងជួបប្រទះរួចហើយ។ យើងដឹងថាយើងមិនគួរគេចវេសពីអារម្មណ៏ទាំងអស់នោះទេ ប៉ុន្តែមិនមានន័យថាយើងគួរបណ្តោយអោយខ្លួនយើងនៅជុំវិញមនុស្ស ដែលធ្វើអោយយើងខឹង ឫភ័យខ្លាចរហូតនោះដែរ។
ខាងក្រោមនេះ យើងនឹងនិយាយអំពីវិធីក្នុងការ កាត់បន្ថយភាពអវិជ្ជមានពីមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅ អំលុងពេលស្ថានភាពដ៏ពិបាកនេះ ពីព្រោះមិនថាយើងមានស្មារតីនឹងនរប៉ុនណាក៏ដោយ ជិវិតនឹងលំបាកបើសិនជាយើងទទួលភាពអវិជ្ជមានពីខាងក្រៅច្រើន។
កំណត់ចំណាំ ៖ ទាំងអស់នេះជាដំណោះស្រាយទូទៅប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកគប្បីសួរខ្លួនឯងថា តើអ្នកចង់បង្កើតជីវិតនៅជុំវិញខ្លួនបែបណា? តើមជ្ឈដ្ឋាននៅជុំវិញខ្លួនបែបណាដែលជួយអោយអ្នកមានសុខមាលភាពផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត ដើម្បីឆ្លងកាត់កំឡុងពេលនេះ?
១. កំណត់ការប្រើប្រាស់ពេលវេលាលើបណ្ដាញសង្គម
ពិតណាស់ថាវាជារឿងល្អ ក្នុងការទទួលបានព័ត៌មាន តែត្រូវឧស្សាហ៏សួរខ្លួនឯងថា តើព័ត៌មាននោះអាចជួយអ្នក និងអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនបានកម្រិតណា។
២. រៀបចំទំនាក់ទំនងក្នុងបណ្តាញសង្គមអ្នក
បើមានមិត្តដែលបង្ហោះព័ត៌មានដែលមានលក្ខណៈរើសអើង បង្ហោះព័ត៌មានមិនល្អ មិនពិត ព័ត៌មានបំផុសបំផុល អ្នកគួរតែUnfollow ពួកគេចោលទៅ។
ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកគួរតែជំនួសដោយទំនាក់ទំនងមិត្តភក្តិដែលអ្នកអាចទុកចិត្តបាន ហើយចូលរួមចែករំលែកដំបូន្មានដែលមានប្រយោជន៍ រឿងរាវល្អៗអំពីអ្នកដែលដែលចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងស្ថានភាពនេះ។
៣. តាមដានព័ត៌មាន
តាមដានការណែនាំអំពីសុខភាពពីប្រភពច្បាស់លាស់ និងដែលគួរអោយទុកចិត្ត ដូចជាអង្គការពិភពលោក។ អនុវត្តទំលាប់ល្អៗដែលទទួលបានពី ព័ត៌មានទាំងនោះដូចជា ការលាងដៃ ភាពមានអនាម័យ និងទំលាប់នៅអោយឆ្ងាយពីគ្នា។
៤. បង្កើតរបៀបដែលជួយដល់សុខមាលភាពផ្លូវចិត្តអ្នក
ស្វែងរកវិធីដែលធ្វើខ្លួនឯងមានភាពសកម្ម។ ចូលគេង អោយបានទៀងទាត់។ បរិភោគអាហារដែលធ្វើអោយមានសុខភាពល្អអោយបានទៀតទាត់។ គេងអោយបានគ្រប់គ្រាន់។
៥. បង្កើតទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃ
អ្នកជំនាញតែងតែនិយាយអំពីភាពគ្រោះថ្នាក់នៃការអស់កម្លាំងចិត្ត កម្លាំងកាយពេលនៅផ្ទះ ដោយសារតែហត់ក្នុងការសម្រេចចិត្ត។ មានរឿងជាច្រើនដែលយើងត្រូវសម្រេចចិត្តដែលយើងមិនធ្លាប់បានធ្វើពីមុនមក។ ឧទាហរណ៏៖ តើខ្ញុំគួរទៅទិញឥវ៉ាន់ ដោយវិធីទំនួលខុសត្រូវ និងធានាសុវត្ថិភាពបែបណា? តើគួរទិញម្ហូបទុកបន្ថែមប៉ុន្មាន? ពេលនេះខ្ញុំគួរតែធ្វើអ្វីល្អ?
ត្រូវចងចាំថារឿងទាំងនេះគង់តែដោះស្រាយបាន ហើយត្រូវមានចិត្តមេត្តាចំពោះខ្លួនឯង។
៦. ទូរស័ព្ទទៅរកមិត្តល្អដែលអាចជួយលើកទឹកចិត្តអ្នកហើយធ្វើអោយអ្នកមានអារម្មណ៏ល្អ
៧. ផ្តោតអារម្មណ៏ទៅលើអ្វីដែលអ្នកអាចគ្រប់គ្រងបាន
យើងតែងតែចង់ជួយអ្នកដទៃក្នុងគ្រាលំបាក តែយើងមិនអាចជួយគ្រប់គ្នាបាននោះទេ។ តើមានរឿងអ្វីខ្លះដែលយើងអាចជួយបាន?
ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងជំងឺរាលដាលខូវីដ១៩នេះ យើងអាចចាប់ផ្តើមការរាលដាលនៃអំពើល្អដោយចេញពីចិត្តរបស់យើងម្នាក់ៗ តាមការធ្វើអំពីល្អបន្តិចបន្តួចដែលយើងអាចធ្វើបាន។ យើងមិនចាំបាច់ដោះស្រាយគ្រប់បញ្ហាដែលកើតមានឡើងដោយខ្លួនឯងនោះទេ។
៨. ល្អចំពោះខ្លួនឯង
អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវតែរៀនវគ្គអនឡាញ និងមិនចាំបាច់ត្រូវតែអានបញ្ចប់សៀវភៅមួយនោះទេ។ អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវតែធ្វើគ្រប់យ៉ាងអោយល្អឥតខ្ចោះក្នុងពេលនេះទេ។
៩. កម្ចាត់ពាក្យ “គួរតែ” ឫ “ត្រូវតែ” ចេញពីពាក្យរបស់អ្នក
សួរខ្លួនឯងថា ចង់បានអ្វី នៅពេលដែលអ្នកមានស្មារតីឆ្លាតវៃនិង នៅពេលដែលអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពល្អបំផុត។
ឧទាហរណ៏៖ ខ្ញុំចង់ទៅហាត់ប្រាណ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់អោយមនុស្សជុំវិញខ្លួនខ្ញុំមានសុវត្ថិភាពជាង ជាពិសេសមិត្តខ្ញុំដែលមានជំងឺ ហឺតនិងអ្នកដទៃទៀតដែលងាយរងគ្រោះនៅក្នុងសង្គម។ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំសុខចិត្តដើរហាត់ប្រាណបនិ្តចនៅជុំវិញវិមានឯករាជ្យវិញ នៅពេលដែលមិនសូវមានមនុស្សច្រើន ហើយហាត់ប្រាណដោយខ្លួនឯងបន្ថែមនៅផ្ទះពេលយប់។
ពាក្យចុងក្រោយ
សរុបសេចក្ដីមក គឺត្រូវល្អចំពោះខ្លួនឯង ហើយទទួលយកអារម្មណ៏ដែលកើតមាន។ នៅជុំវិញមនុស្សនិងរបស់ដែលអ្នកត្រូវការ។ ត្រូវជឿជាក់ខ្លួនឯងថាអ្នកដឹងអ្វីដែលអ្នកត្រូវការ នៅពេលដែលអ្នកសួរខ្លួនឯង។ ស្តាប់រាងកាយរបស់ខ្លួនឯង។ គេងនិងទទួលទានអាហារអោយបានគ្រប់គ្រាន់។
Credit:
Translation: Sovannady Chea and Sokunliny Kong